Kruiden

De vlier (Sambucus nigra L.) is een inheemse boom/struik in Nederland die wijdverspreid voorkomt op verschillende plekken in ons land. Tegen het einde van mei bloeit de vlierboom en produceert grote schermen met kleine, roomwitte bloemen die een zoete, bloemige geur verspreiden. Deze bloesems worden gebruikt om vlierbloesemlikeur, -siroop of -pannenkoekjes te maken. Naast hun heerlijke smaak zijn de bloesems ook rijk aan inhoudsstoffen, waaronder tot 3% flavonoïden zoals rutine, quercetine en astragaline. Bovendien bevatten ze tannines (looistoffen), triterpenen, vetzuren en etherische olie.

Psylliumvezels, afkomstig van Plantago psyllium, zijn een mix van gedeeltelijk oplosbare en fermenteerbare vezels die veel worden gewaardeerd door mensen die hun darmgezondheid willen bevorderen. Ze vormen een waardevolle toevoeging aan je dagelijkse vezelinname, maar het is cruciaal om voldoende water te drinken gedurende de dag voor optimale resultaten.
Met meer dan 80% vezels bestaat psylliumzaad hoofdzakelijk uit 70% oplosbare en 30% onoplosbare vezels. Zodra psyllium in contact komt met water, vormt het een gel die tot wel tien keer zijn eigen gewicht aan water kan absorberen. Dit vergroot de hoeveelheid vocht in de darmen, waardoor de ontlasting soepeler wordt, maar vergeet niet genoeg water te drinken! 

Vrouwenmantel (Alchemilla vulgaris) is een geslacht van ongeveer duizend soorten vaste kruidachtige en struikvormige planten behorend tot de rozenfamilie (Rosaceae). Het komt voornamelijk voor in Europa en Azië, met enkele soorten in de bergachtige gebieden van Afrika, Noord- en Zuid-Amerika. Vrouwenmantels gedijen op verstoorde en meestal vochtige plaatsen, zoals bosranden, natte graslanden en wegbermen.

De grote weegbree (Plantago major) is een plant die behoort tot de weegbreefamilie (Plantaginaceae) en varieert in grootte van 10 tot 50 cm. Het vormt een dicht bladrozet dat goed bestand is tegen betreding, waardoor het vaak wordt beschouwd als onkruid. Deze plantensoort komt veel voor in tuinen, langs wegen en paden, en wordt soms spottend het "voetspoor van de blanken" genoemd. Niettemin is er een gekweekte variëteit bekend als Plantago major 'Rosularis'.

Smalle weegbree (Plantago lanceolata) is een inheemse plant die gedijt in Europa, delen van Azië, Noord-Afrika en Noord-Amerika. De jonge bladeren van deze plant bevatten een rijke mix van heilzame stoffen, waaronder slijmstoffen, looistoffen, bitterstoffen, flavonoïden en mineralen zoals kalium en zink. Vooral bekend om zijn verzachtende effect op de keel dankzij de slijmstoffen, biedt smalle weegbree ook ondersteuning voor het immuunsysteem en bevordert het een normale darmfunctie. Bovendien kan het helpen bij het behoud van soepele gewrichten en is het gunstig voor de lever.

Smalle weegbree (Plantago lanceolata) is een inheemse plant die gedijt in Europa, delen van Azië, Noord-Afrika en Noord-Amerika. De jonge bladeren van deze plant bevatten een rijke mix van heilzame stoffen, waaronder slijmstoffen, looistoffen, bitterstoffen, flavonoïden en mineralen zoals kalium en zink. Vooral bekend om zijn verzachtende effect op de keel dankzij de slijmstoffen, biedt smalle weegbree ook ondersteuning voor het immuunsysteem en bevordert het een normale darmfunctie. Bovendien kan het helpen bij het behoud van soepele gewrichten en is het gunstig voor de lever.

Wild kattenkruid (Nepeta cataria) behoort tot een geslacht van 250 soorten in de familie van de lipbloemen (Lamiaceae). Het geslacht heeft nauwe verwantschap met Glechoma, Stachys en Prunella. Oorspronkelijk komt dit geslacht voor in Europa en Azië. De stengels groeien in knopen en vormen vaak dichte tapijten op de grond. De bladeren zijn grof getand en voelen zacht aan vanwege de beharing. De rechtopstaande stengels dragen kleine, buisvormige bloemen in paren die zich bevinden in de oksels van de bladeren.

De Schietwilg (Salix alba), ook wel bekend als 'white willow' in het Engels, bevat van nature de bioactieve stof salicine. Deze boom is veel voorkomend in Nederland. In 1828 ontdekte de Duitse apotheker Johann Andreas Buchner dat de bast van de wilg hoge concentraties van de glycoside salicine bevat. Deze stof is gunstig voor het behoud van soepele gewrichten en de gezondheid van de spieren.

De witte waterkers (Rorippa nasturtium-aquaticum, synoniem: Nasturtium officinale) is een plant uit de kruisbloemenfamilie (Brassicaceae). Deze soort lijkt sterk op de slanke waterkers (Rorippa microphylla), maar onderscheidt zich door kortere vruchten, zaden die in elk hokje in twee rijen liggen in plaats van één, en een zaadstructuur met ongeveer de helft minder mazen.
De witte waterkers groeit in en rondom water, zoals langs beken, sloten, plassen en in moerassen. Het is een slappe, onbehaarde plant die een hoogte van 10 tot 60 cm kan bereiken. De holle, vierkante, vlezige stengel kruipt vaak aan de basis.

Zilverkaars (Cimicifuga racemosa) ook bekend als Black Cohosh of zwarte zilverkaars, wordt al eeuwenlang gebruikt in de Noord-Amerikaanse kruidengeneeskunde. De wortels van deze plant worden al eeuwenlang door Noord-Indiaanse stammen gebruikt, waar het bekend staat onder de naam "squawroot" (waarbij 'squaw' verwijst naar 'Indiaanse vrouw'). Zilverkaars is vooral bekend als een kruid dat specifiek gericht is op vrouwen en wordt steeds populairder in Nederland. Het biedt ondersteuning bij overgangsverschijnselen zoals opvliegers en prikkelbare gevoelens.

Zoethout (Glycyrrhiza glabra) is een veelzijdig kruid dat een belangrijke rol speelt in de Ayurvedische geneeskunde. Het staat bekend om zijn gunstige effecten op de spijsvertering en het behoud van soepele gewrichten, terwijl het ook verzachtend werkt voor de luchtwegen.
Deze plant wordt verbouwd in verschillende delen van de wereld, waaronder Europa, Azië en het Midden-Oosten. Het is een winterharde plant die zelfs in Nederland gedijt. Het duurt echter drie tot vier jaar voordat de wortels kunnen worden geoogst.
Naast de wortels kunnen ook de bladeren worden gebruikt, bijvoorbeeld voor het maken van thee. Zoethout wordt veel gebruikt in voedingsmiddelen en farmaceutica vanwege zijn zoete smaak en andere inhoudsstoffen. 

Zoethout (Glycyrrhiza glabra) is een veelzijdig kruid dat een belangrijke rol speelt in de Ayurvedische geneeskunde. Het staat bekend om zijn gunstige effecten op de spijsvertering en het behoud van soepele gewrichten, terwijl het ook verzachtend werkt voor de luchtwegen.
Deze plant wordt verbouwd in verschillende delen van de wereld, waaronder Europa, Azië en het Midden-Oosten. Het is een winterharde plant die zelfs in Nederland gedijt. Het duurt echter drie tot vier jaar voordat de wortels kunnen worden geoogst.
Naast de wortels kunnen ook de bladeren worden gebruikt, bijvoorbeeld voor het maken van thee. Zoethout wordt veel gebruikt in voedingsmiddelen en farmaceutica vanwege zijn zoete smaak en andere inhoudsstoffen.

Peper is een veelgebruikte specerij in de keuken, bekend om zijn scherpe smaak. Het wordt verkregen uit de bessen van de tropische peperplant, Piper nigrum. De scherpte van zwarte peperkorrels komt voort uit het bestanddeel piperine. Peper komt voor in verschillende kleuren, waaronder zwart, wit en groen.
Het kan vrijwel in elk gerecht worden gebruikt en versterkt de smaak van vlees, terwijl het een pittige toets toevoegt aan soepen en puree. Soms wordt peper ook gebruikt in bakproducten, zoals pepernoten, zij het in gematigde hoeveelheden. Hele peperkorrels, gedroogde besjes van de peperplant, worden in sommige gerechten gebruikt. Ondanks dat peper ook gemalen verkrijgbaar is, geven veel fijnproevers de voorkeur aan versgemalen peper. 

Zwarte Thee Assam is een zwarte thee afkomstig uit de gelijknamige staat in India. Sinds 1838 wordt deze thee ook buiten India gedronken, maar in de eerste 25 jaar kon hij nog niet opboksen tegen de al langer populaire Japanse en Chinese theeën, die sinds de 17e eeuw in Europa geliefd waren. Tegenwoordig is ongeveer de helft van de totale Indiase theeproductie afkomstig uit Assam, waarmee het deze regio populairder maakt dan de andere beroemde Indiase theesoorten: Darjeeling en Nilgiri.

De schil van de zwarte walnoot (Juglans nigra) komt van de onvolgroeide vruchten van de zwarte walnootboom (Juglans nigra).
Zwarte walnoot (Juglans nigra, ook bekend als 'zwarte noot') is een soort walnoot die van nature alleen in de Verenigde Staten en Canada groeit, vandaar de term Amerikaanse zwarte walnoot. Juglans nigra behoort tot de okkernootfamilie. 
De vruchten zijn donkerbruin en hebben een sterke geur die verschilt van Europese walnoten. In Amerika is het gebruik van zwarte walnoot al lange tijd gebruikelijk onder kruidkundigen. Het wordt vaak in de vorm van een extract of tinctuur gebruikt in de kruidengeneeskunde, omdat zo de actieve stoffen optimaal behouden blijven. De vruchten zijn eetbaar en bevatten onder andere polyfenolen, looistoffen, juglon, tannines en omega-vetzuren.

De Latijnse naam voor zwarte bes is Ribes nigrum L. 'Nigrum' verwijst naar de donkere kleur en 'ribes' naar de bessen zelf. Diverse delen van de zwarte besplant worden toegeschreven aan verschillende gezondheidsvoordelen. Zowel de bessen, pitten als bladeren vertonen unieke eigenschappen. Het blad van de zwarte bes wordt bijvoorbeeld gebruikt voor het behoud van gezond kraakbeen en om de gewrichten soepel te houden.